O século pasado, ao terminar a Segunda Guerra Mundial, os líderes de Europa decidiron porse de acordo para resolver os seus problemas. Nunca máis querían que houbese guerra: así a xente podería refacer a súa vida e crear formas novas e mellores de traballar e relacionarse entre si.

Un modo de facelo ?pensaron os líderes? sería manter certo control sobre o carbón e aceiro que podía recibir cada país. A cousa tiña a súa importancia: facía falta carbón para que funcionasen as fábricas que producían todo o que a poboación necesitaba, e sobre todo aceiro para as máquinas, casas, estradas e edificios. Pero o carbón e o aceiro tamén se usan para fabricar armas tales como rifles ou tanques. Se todos os países de Europa púñanse de acordo para decidir o que se facía co carbón e o aceiro, ningún podería fabricar armas ás costas dos demais.

Os líderes europeos tamén confiaban en que, ao depender os uns dos outros, os países xa non terían motivos para facerse a guerra: a economía melloraría en toda a rexión e a xente tería bos traballos, alimentos e seguridade. Pois ben: tiñan razón. Hoxe, 60 anos despois, de guerras en Europa só fala o teu libro de historia.

A UE evolucionou moito:agora ten 28 Estados membros. É un pouco como en clase. En todo grupo que funciona ben, os máis fortes axudan aos máis débiles. Igual que a un lle gustan as matemáticas e a outro a música, na UE a cada país interésanlle cousas diferentes. Para convivir en paz hai que aceptar aos demais tal como son. Cada país vive segundo as súas tradicións, a súa lingua e a súa cultura propias. Esta idea resúmese moi ben na lema da UE: «Unida na Diversidade».

A pesar desa diversidade, os países da UE teñen obxectivos comúns:

Queren prosperidade e mellores condicións de vida para todos. A UE xa é a zona económica máis grande do mundo.
Queren paz e seguridade en Europa e no mundo. En lugar de loitar con armas, prefiren sentar ao redor dunha mesa e dialogar.
Queren os mesmos dereitos e liberdades fundamentais para todos os cidadáns da UE, de modo que teñan as mesmas oportunidades e non sufran ningunha discriminación.
Á mantenta, poida que xa saibas que a UE ten o seu propio Parlamento, cuxos deputados son elixidos democraticamente. É posible que vises no telexornal ao teu Presidente do Goberno (ou Primeiro Ministro) reuníndose en Bruxelas cos doutros países. Xuntos, forman o Consello Europeo e toman decisións importantes.

O Parlamento Europeo (con 751 deputados elixidos directamente) e o Consello (composto por ministros de todos os países da UE) formulan as leis europeas. A Comisión Europea propón novas leis e asegúrase de que todos as cumpran.

Hoxe en día moitos países da UE utilizan a mesma moeda, o euro, que fai máis fácil viaxar por Europa sen ter que cambiar diñeiro. E, do mesmo xeito, os cidadáns da UE poden viaxar sen controis fronteirizos, estudar e traballar noutros países e comprar produtos e servizos en toda a UE.

Pero a UE non se ocupa unicamente de seguridade, diñeiro e economía. Tamén impulsa maneiras de mellorar o medio ambiente. A UE apoia investigacións e iniciativas para que avancen a ciencia e a tecnoloxía. A UE tamén regula como deben fabricarse e envasarse os produtos de forma que saibamos que o que compramos é sempre de boa calidade, veña de onde veña.

A UE fai todo o posible para que a túa familia e ti vivades felices, sans e seguros.

Cinco datos interesantes

Na Unión Europea hai 28 Estados membros, e hoxe en día 19teñen a mesma moeda: o euro.
A cruz das moedas de euro é común a todos os países, mentres que a cara leva un deseño do país no que se acuña.
A UE celebra o seu aniversario o 9 de maio. Ese día, en 1950, un ministro francés chamado Robert Schuman expuxo as ideas nas que se basean o que agora coñecemos como a UE.
Grazas ao Mercado Único, as persoas, os produtos e os servizos poden circular libremente entre os países.
A UE ten a súa propia Carta dos Dereitos Fundamentais.