Ruanda: Feminista de casualidade

Fonte: RT

Ruanda é un país que malia as feridas que deixase o genocidio en 1994 soña con esquecelo e levantarse. Este proceso estase dando grazas aos esforzos de moitas mulleres, que despois do genocidio conformaron a maioría da poboación do país. Estas mulleres organizadamente e con decisión superan moitas situacións, onde, talvez, un home daríase por vencido.

Logo do xenocidio de 1994 en Ruanda, onde morreron ao redor dun millón de persoas “na súa maioría pertencentes á minoría tutsi”, a poboación feminina daquel país africano supera ampliamente á cantidade de homes. Así, esa nación modificou a súa cosmovisión e o sexo feminino é protagonista para lograr o rexurdir dun territorio que aínda intenta superar os tempos de matanza e odio étnico, cuxo contexto ver reflectido no documental ‘Ruanda: Feminista de casualidade’.

Actualmente, o Parlamento local está conformado por mulleres nun 64%, situación que indica que a representatividad feminina está directamente relacionada ás características sociais, polo menos en canto ao xénero. Ao mesmo tempo, o Gabinete de ministros ten un 40% do sexo feminino en cargos públicos, mentres que a Corte Suprema conta co 43% delas, unha circunstancia pouco habitual no resto do mundo.

“A igualdade de xénero é unha realidade que vivimos, sentimos e vemos”, expresa a ministra de Xénero e Promoción de Familia, Esperance Nyirasafari. Así mesmo, reitera: “É unha realidade. Non é un desexo, non é un soño. As estatísticas confírmano”.

Dificultades persistentes
Non obstante, algunhas estatísticas recentes sobre as mulleres de Ruanda non son tan alentadoras. Por exemplo, o 70% delas non termina a escola secundaria e a moitas lles resulta moi difícil conseguir un traballo, como visualiza o proxecto audiovisual.

“Antes do genocidio de 1994, Ruanda caracterizábase por todo tipo de discriminación étnica, racial e ata de xénero”, repasa a funcionaria. Á súa vez, recorda que “as mulleres sufrían moito”.

Segundo mostra o traballo xornalístico, a partir de 2009 o Estado creou un sistema de centros de atención para a violencia de xénero chamados ‘One Stop’ (Unha Parada), onde as vítimas poden pedir asistencia. Hoxe, hai 44 establecementos no país destinado a axudar a mulleres violentadas e desde que se lanzou este programa, os casos de ataques rexistrados reducíronse nun 30%.

Con todo, malia os avances, a violencia de xénero nos fogares ou ambientes de traballo segue estando presente. Á súa vez, as vulnerabilidades de Ruanda e o seu difícil mercado laboral dificultan o benestar económico de gran parte da sociedade. Por agora, é un país en reconstrución, e moitas mulleres fanse cargo da tarefa.